Op 26 juni 2022 is het dan eindelijk zo ver. Na twee jaar gaat de Ironman in Hoorn door! Het MoveToo relayteam (in een iets andere samenstelling door blessures) is er klaar voor.
Half zeven staan de meeste deelnemers al op blote voetjes in de modder, klaar om te gaan zwemmen. De stemming zit er goed in en de zenuwen ook. Rollende start, dat klinkt fijn. Ik heb zo’n hekel aan de start bij het zwemmen, maar een rollende start klinkt goed..rustig… geen stress.
Om 7:43 uur is het dan zover ik mag met de rollende start het water in, ik denk: “lekker water, dit gaat goed”. Ik begin aan mijn slag en helaas. Iemand heeft een kortere weg gevonden over mijn rug. Kan ik hebben, beetje hoesten en door, tweede deelnemer die toch ook echt over mijn rug moet zwemmen om een goede tijd te halen. Weer hoesten, iets minder tevreden over de rollende start.. toch niet zo fijn als ik hoopte.
De reddingsbrigade vraagt nog even hoe het gaat, ik zeg: top! en besluit nog meer aan de buitenkant te gaan zwemmen. Dat gaat even goed. Dan komen de golven, en terwijl de vierde golf ook mijn longen heeft bereikt denk ik: misschien had ik minder in het zwembad moeten trainen en meer in de golven… Nu besluit ik toch met behulp van de schoolslag op adem te komen. Ik spreek mezelf toe: komt goed, even op adem komen en dan ben je weg.
Maar na 1,9 km vooral heel veel water uit het IJsselmeer te hebben gedronken kruip ik 9 minuten later dan mijn gewenste tijd uit het water. Jammer maar helaas.
Dan zie ik mijn teamgenoten. Super blij en trots! Goed gedaan! Onder het uur! Tja dat is wel waar. Monique is aan de beurt. Met de chip en een grote glimlach fietst ze weg. Terwijl ik liggend op het gras vertel dat de golven zeker enkele meters hoog waren en de stroming niet te doen en dat ik mazzel heb dat ik nog leef…. hoor ik Guido zeggen: Zo Monique heeft een gemiddelde van 30km per uur. Die gaat als een raket.
Okee, tijd om me niet langer aan te stellen! We gaan Monique volgen op de Ironman app. Het gemiddelde blijft 30km per uur. Wat gaat ze goed.
Even blij als ze vertrokken is komt ze drie uur later weer terug in de relayzone. Niks geleden in die 90 km! Tegen de wind op de dijk was zwaar maar ze had goed getraind en wist precies wat ze aan kon. Nu is Guido aan de beurt. Hij schiet er van door en Monique en ik besluiten hem langs het parcours aan te gaan moedigen. Twee MoveToo deelnemers aan de individuele halve triatlon, Edwin en Patrick, zijn ook nog ergens op het parcours en die kunnen we dan ook mooi toeschreeuwen. Altijd leuk!
Tot onze schrik gaat Guido ontzettend snel. Net als we ons lekker geïnstalleerd hebben op een boot met zicht op het parcours, met in de ene hand een broodje en in de andere een drankje zien we dat Guido al over de helft is. We moeten opschieten, niks chillen met een broodje en een drankje. We moeten ons haasten en richting finish zodat we met het relayteam de finish over kunnen.
21 km in anderhalf uur! Dat hadden we niet aan zien komen. Precies op tijd mogen we over de hekken klimmen om zo de laatste meters met het hele team af te leggen en rennen we blij en trots met zijn 3-en over de finish!
Wat een super leuke ervaring was dit, bedankt relayteamgenootjes!